Σε ασθενείς που παρουσιάζονται με μεγαλύτερους όγκους που επεκτείνονται και στους γύρω ιστούς, δηλαδή έχουν «οριακά αφαιρέσιμο» και «τοπικά προχωρημένο» καρκίνο παγκρέατος, ο οποίος επεκτείνεται στις μεγάλες και κρίσιμες αρτηρίες και φλέβες γύρω από το πάγκρεας και τις εμπλέκει, τις διηθεί, ή και τις ενθυλακώνει, η προεγχειρητική χημειοθεραπεία είναι, και πρέπει να είναι, επιβεβλημένη και καθιερωμένη. Είναι ο μοναδικός τρόπος τέτοιοι καρκίνοι να μετατραπούν σε εγχειρήσιμους αλλά και να έχουμε μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης μετά την εγχείρηση.

Στα πλέον αναγνωρισμένα κέντρα παγκρεατικής χειρουργικής των ΗΠΑ συνηθίζεται ολοένα και περισσότερο και η ακτινοθεραπεία μετά την χημειοθεραπεία. Αυτό συμβαίνει διότι εκεί έχει αποδειχθεί ότι η τελική αφαίρεση τέτοιων «οριακά αφαιρέσιμων» και «τοπικά προχωρημένων» καρκίνων είναι πολύ περισσότερο πιθανόν να είναι θεραπευτική, δηλαδή «επί υγιών ορίων», (δηλαδή να μην έχουν μείνει καρκινικά κύτταρα μετά την αφαίρεση), όταν έχουν προηγηθεί και χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Η ομάδα μας πλέον εφαρμόζει αυτή ακριβώς την στρατηγική. Μετά το τέλος της ακτινοθεραπείας, περιμένουμε ένα μήνα και κατόπιν προβαίνουμε σε εγχείρηση προκειμένου να αφαιρεθεί ο όγκος μαζί με  την εμπλεκόμενη αρτηρία ή φλέβα.

Μία πολύ συνηθισμένη ανησυχία εκ μέρους τόσο των ασθενών, όσο και των συγγενών τους είναι ότι η προεγχειρητική αυτή θεραπεία «αναβάλλει την εγχείρηση» και μπορεί «να ξεφύγει ο καρκίνος». Είναι πάρα πολύ σημαντικό να τους εξηγούμε να καταλάβουν ότι το ακριβώς αντίθετο συναίνει: οι θεραπείες αυτό που κάνουν είναι να αδυνατίζουν τον όγκο, να τον αποδυναμώνουν και να τον συρρικνώνουν. Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, καθιστούν την  αφαίρεση του όγκου πολύ πιο πιθανή και πολύ πιο αποτελεσματική μακροπρόθεσμα.

Η στρατηγική της της προεγχειρητικής χημειοθεραπείας έχει αποδειχθεί τόσο αποτελεσματική στους πιο προχωρημένους όγκους, ώστε πρόσφατα έχει αρχίσει να επεκτείνεται και στους μικρότερους όγκους που όμως συνοδεύονται από υψηλό καρκινικό δείκτη CA 19-9. Αυτό βασίζεται σε μεγάλες μελέτες σε παναμερικανικό επίπεδο οι οποίες απέδειξαν ότι οι ασθενείς στους οποίους ο όγκος αφαιρείται με επιτυχία αλλά είχαν υψηλό καρκινικό δείκτη δεν ζουν τόσο πολύ, όσο ζουν εκείνοι που υποβάλλονται στην ίδια επιτυχή εγχείρηση, αλλά με χαμηλό καρκινικό δείκτη. Αυτή η πρακτική είναι πλέον θεσμός στα μεγαλύτερα αμερικανικά νοσοκομεία, όπως η Mayo Clinic, το Massachusetts General Hospital και το MD Anderson. Αυτήν ακριβώς την πρακτική ακολουθούμε και εμείς από το 2020, προκειμένου να εξασφαλίσουμε στους ασθενείς μας όχι μόνο μία πολύ επιτυχημένη εγχείρηση, αλλά και μία όσο το δυνατόν μακρότερη επιβίωση μετά την εγχείρηση.