Η ομάδα μας από το 2014 έχει προχωρήσει σε λαπαροσκοπικές παγκρεατεκτομές, αντί με μεγάλη κοιλιακή τομή, με τα πολύ γνωστά πλεονεκτήματα κάθε λαπαροσκοπικής εγχείρησης, δηλαδή μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο και γρηγορότερη επιστροφή σε πλήρη φυσική δραστηριότητα. Σήμερα μάλιστα, έχουμε προχωρήσει και στην ρομποτική παγκρεατεκτομή βασιζόμενοι στην μεγιστοποιημένη ακρίβεια κινήσεων της ρομποτικής τεχνολογίας. Ιδιαίτερα για την περιφερική παγκρεατεκτομή, σήμερα γίνεται, ως επί το πλείστον, λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά, εκτός από περιπτώσεις μεγάλων όγκων που εμπλέκουν μεγάλες αρτηρίες ή φλέβες.

Δυστυχώς, σε πολλούς ασθενείς, όταν γίνεται η διάγνωση καρκίνου παγκρέατος,  έχουν γίνει ήδη μεταστάσεις, οπότε δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει εγχείρηση. Η ύπαρξη των μεταστάσεων οφείλεται στο ότι τα καρκινικά κύτταρα του καρκίνου έχουν ήδη εισέλθει από το πάγκρεας στην κυκλοφορία του αίματος και έχουν εμφυτευθεί σε διάφορες θέσεις εντός του ήπατος. Συχνά, οι εμφυτεύσεις αυτές είναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερες από όσες φαίνονται στην αξονική ή στην μαγνητική τομογραφία. Έτσι, η μοναδική ενδεδειγμένη αντιμετώπιση είναι η χημειοθεραπεία, η οποία στοχεύει όλες τις εστίες, όσες φαίνονται, αλλά και όσες δεν φαίνονται (τις μικροσκοπικές). Ο σκοπός της χημειοθεραπείας είναι η επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου, ή και αρκετές φορές η υποστροφή (μείωση) για ένα χρονικό διάστημα των εστιών αυτών με αποτέλεσμα την αύξηση της επιβίωσης. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι χωρίς την χημειοθεραπεία, ο στατιστικός μέσος όρος επιβίωσης ασθενών με μεταστάσεις στο ήπαρ δεν θα υπερέβαινε τους 4-6 μήνες. Τονίζουμε ότι οι αριθμοί αυτοί είναι στατιστικός μέσος όρος και δεν αφορούν σε κάθε ασθενή εξατομικευμένα. Το προσδόκιμο επιβίωσης κάθε ασθενή είναι άγνωστο και εξαρτάται από την βιολογική συμπεριφορά του καρκίνου (που μπορεί να διαφέρει στον κάθε ασθενή), από τον αριθμό των μεταστάσεων, από το ύψος του καρκινικού δείκτη CA 19-9, από την γενικότερη υγεία και κατάσταση του ασθενή και από διάφορους άλλους παράγοντες.

Πολλές και κρίσιμες αρτηρίες και φλέβες βρίσκονται γύρω από το πάγκρεας, όπως η πυλαία φλέβα, η άνω μεσεντέριος φλέβα, η ηπατική αρτηρία και η άνω μεσεντέριος αρτηρία. Ακριβώς για αυτό τον λόγο ο καρκίνος του παγκρέατος πολύ συχνά επεκτείνεται προς αυτές και μπορεί να τις ενθυλακώνει. Ο όρος που χρησιμοποιείται είναι: «τις διηθεί». Επειδή οι φλέβες και οι αρτηρίες αυτές είναι κρισιμότατες για τη ζωή, οι χειρουργοί θεωρούν πάρα πολύ επικίνδυνο και αποφεύγουν να τις πλησιάζουν. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι αυτοί οι όγκοι θεωρούνται ανεγχείρητοι.

Ο καρκίνος του παγκρέατος έχει αυξηθεί στον δυτικό κόσμο τα τελευταία χρόνια και έχει υψηλή θνητότητα. Είναι η τρίτη αιτία θανάτων από καρκίνο στις ΗΠΑ. Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ εμφανίζεται με συχνότητα 7.7 νέα περιστατικά κάθε χρόνο ανά 100000 πληθυσμό. Στη χώρα μας η αντίστοιχη συχνότητα είναι 9.2 για τον ανδρικό πληθυσμό και 5.6 για τον γυναικείο. Συνολικά δηλαδή η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου παγκρέατος στην Ελλάδα είναι 7.4 νέα περιστατικά κάθε χρόνο σε 100000 πληθυσμό. Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 740 νέα περιστατικά στη χώρα μας κάθε χρόνο. Δυστυχώς περίπου τα μισά έχουν ήδη μεταστάσεις όταν γίνει η διάγνωση, ενώ σε αρκετά από τα υπόλοιπα, ο όγκος είναι πολύ εκτεταμένος ώστε να θεωρείται ανεγχείρητος. Το πολύ 15% των περιστατικών είναι εγχειρήσιμα τη στιγμή της διάγνωσης.